10. Эдогийн үе /1603-1867 он/
Тоётоми Хидэёшиг нас барсны дараа орон нутгын захирагчдийн нэг Токүгава Иэ-ясү эрх мэдлээ нэмэгдүүлж, улмаар түүнийг дэмжигчид болон эсэргүүлцэгчид хоёр талцан бүх Японыг хамарсан дайн дэгдээжээ.
Уг дайнд ялсан Токүгава Иэ-ясү жанжнаар томилогдож Эдо буюу өнөөгийн Токиод шинэ засаг төрийг эмхлэн байгуулсан учир энэ үеийг Эдогийн үе гэж нэрлэдэг.
Эдогийн засгийн газар хууль журмыг боловсронгуй болгож хаан, ноёд болон орон нутгийн захирагчдын эрх мэдлийг хязгаарлах арга хэмжээ авч улс төрийн байдлыг нилээд тогтворжуулжээ.
Нийгэмд энх тайван, эвлэрэл тогтосоноор Эдогийн үед аж ахуй, эдийн засаг ч хурдацтай хөгжив. Ялангуяа хот суурийн газрын иргэдийн амжиргааны төвшин дээшилж, ард иргэд хүүхдүүдээ сүм хийдэд явуулж бичиг үсэг, тоо заалгуулж байсан тул бичиг үсэг тайлагдсан хүмүүсийн эзлэх хувь өндөр болж, тухайн үед олон тооны ном хэвлэж гаргасан байна.
Харин тариачдын хувьд ядуу амьдралтай, дээр нь татвар өндөр байсан учир тэд удаа дараа бослого гаргаж байсан билээ. Улмаар ил бослогууд нь европоос орж ирсэн христосын шашинтай холбогдсон тул засгийн газар христосын шашныг албан ёсоор хориглоход хүрэв.
Мөн гадаадын наймаачид Японд чөлөөтэй орж гарах эрхээ хязгаарлуулан зөвхөн Нагасаки хотод наймаа хийх эрхтэй болжээ. Гэсэн хэдий ч Нагасакигаар дамжин гадаадын бараа их хэмжээгээр орж ирж дотоодын алт мөнгөний хомсдол үүсгэсэн тул импортыг бараг бүр мөсөн хориглож дотоодын аж үйлдвэрлэлийг дэмжиж урамшуулжээ.
Тухайн үеийн Сацүма (одоогийн Ямагүчи муж ) болон Чоошүгийн (одоогийн Кагошима муж) захиргаа нь эдийн засгийн талаар амжилтад хүрч Эдогийн үеийн сүүлээр нилээд их нөлөөтэй болж иржээ.
Тэр үеэр барууны орнууд ээлж дараалан Япон Улстай тэгш бус гэрээ байгуулсан учир мөн төв засгийн газар улс орноо хамгаалах ямар ч хүч чадалгүй болсныг мэдсэн Сацүма болон Чоошүгийн удирдагчид засгийн газрыг татан буулгаж эзэн хааныг өргөмжлөхийг шаардсан хөдөлгөөн үүсгэж хүрээгээ улам тэлсээр байв.